Wcześniejsza emerytura w ramach pracy w szczególnych okolicznościach. Mężczyźni mogą przechodzić już nawet w wieku 45 lat. / 123RF/PICSEL Przykład 3. Pan Władysław urodził się 22 lipca 1948 roku. Pracował 30 lat w Polsce, po czym wyjechał do pracy w USA. Okres ubezpieczenia pana Władysława w Polsce jest wystarczający, aby otrzymać emeryturę z ZUS-u, dlatego ZUS nie będzie mu doliczał okresu pracy w USA do polskiego stażu ubezpieczeniowego. Emerytura pomostowa dla stewardessy. Zgodnie z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. „emerytura pomostowa przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r., 2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co Witam, w UK pracowałem 7 lat od 2005 – 2012, po czym zjechałem do Polski, w 2014 ponownie wróciłem i podjąłem pracę, więc w 2017 roku będę miał 10 lat pracy łącznie, w związku z tym mam pytanie czy aby mieć najniższą emeryturę z UK wystarczy 10 lat czy 11 jak piszą na wielu innych stronach i wogóle czy dużo na tym stracę Rekompensata nie jest samoistnym świadczeniem pieniężnym. Stanowi ona dodatek do kapitału początkowego i łącznie z tym kapitałem podlega waloryzacjom, a w efekcie powiększa podstawę obliczenia emerytury. Rekompensatę obliczamy osobom, które pracowały w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Sprawdź na jakich Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. [b]Mieszkam i pracuję we Włoszech od połowy 1997 r. Ile lat trzeba przepracować, aby mieć emeryturę w Polsce?[/b] Najważniejszym aktem prawnym regulującym kwestię przyznawania świadczeń społecznych osobom, które pracowały w więcej niż jednym kraju Unii Europejskiej, jest [b]rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych,osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie[/b]. Dzięki tym przepisom prawa nabytego w jednym kraju nie tracimy po przeprowadzeniu się do innego państwa. [srodtytul]Dla kogo przepisy o koordynacji[/srodtytul] Z przepisów dotyczących koordynacji skorzystają osoby, które pracowały bądź nadal pracują w więcej niż jednym państwie UE lub EOG bądź Szwajcarii, a także osoby, które pracowały w jednym państwie członkowskim a mieszkały w innym. Reguły koordynacji mają wartość nadrzędną nad przepisami krajowymi i mają zastosowanie w odniesieniu do świadczeń rodzinnych, macierzyńskich, chorobowych, medycznych, zasiłków (dla bezrobotnych, pogrzebowych), rent (rodzinnych, inwalidzkich) oraz emerytur. [srodtytul]Prawo do emerytury a koordynacja przepisów[/srodtytul] Przepisy unijne nie wprowadziły jednakowego stażu emerytalnego dla wszystkich krajów, ale dały[b] możliwość sumowania poszczególnych okresów ubezpieczenia i możliwość pobierania emerytury składającej się z różnych części.[/b] Każde państwo członkowskie ma własne przepisy, zgodnie z którymi przyznaje prawo do tego świadczenia, np. długość stażu pracy niezbędna do przyznania emerytury nie wszędzie jest taka sama. [srodtytul]Emerytura wypracowana w obu krajach[/srodtytul] Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Najmniej problemów jest u osób, które spełniają warunki wystarczające do nabycia emerytury w dwóch państwach. Otrzymają bowiem dwie niezależne emerytury. [srodtytul]Praca krócej niż rok[/srodtytul] Osoba, która pracowała za granicą krócej niż rok, nie ma prawa do świadczenia emerytalnego w tym kraju. Będzie jednak mogła domagać się, by okres ten został wliczony do jej stażu pracy przy wyliczaniu świadczenia w innym państwie. [ramka][b]Przykład[/b] Pani Joanna wyjechała na 9 miesięcy do pracy do UK. Czy – jeżeli wymagalny dla niej staż emerytalny wynosi 25 lat - po osiągnięciu 24 i 3 miesięcznego stażu pracy w Polsce będzie mogła zaliczyć czas pracy w UK i ubiegać się o emeryturę? Tak, dziewięciomiesięczny okres zatrudnienia w innym kraju UE można wliczyć do stażu pracy. Nie wpłynie to jednak na wysokość emerytury, którą wypłaci ZUS.[/ramka] [srodtytul]Gdy wystarczy polski staż[/srodtytul] Jeżeli osoba, która występuje z wnioskiem o przyznanie emerytury, przepracowała w Polsce odpowiednią liczbę lat potrzebną do uzyskania polskiej emerytury, a dodatkowo pracowała za granicą, to ZUS wyliczając jej emeryturę, bierze pod uwagę tylko polskie okresy składkowe. Jest to pewne odstępstwo od art. 46 ust. 2 rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71, zgodnie z którym, jeżeli osoba spełniła warunki nabycia prawa do świadczenia bez konieczności zaliczania okresów pracy za granicą, to właściwa instytucja powinna wyliczyć wysokość świadczenia na dwa różne sposoby, a następnie przyznać świadczenie najbardziej korzystne dla zainteresowanego. Pierwszy z tych sposobów polega na wyliczeniu emerytury jedynie na podstawie własnego ustawodawstwa (art. 46 ust. 1 pkt. i rozp.), drugi – na wyliczeniu kwoty proporcjonalnej opartej o kwotę teoretyczną (sposób ten został szerzej opisany poniżej w części poświęconej świadczeniom proporcjonalnym). To, że ZUS wylicza polską emeryturę (oraz rentę z tytułu niezdolności do pracy i renty rodzinnej) nie uwzględniając pracy za granicą jest możliwe, bo wynika z części C załącznika IV do rozporządzenia ( Rady (EWG) nr 1408/71. Regulacja ta została wprowadzona dlatego, że [b]świadczenie wyliczone proporcjonalnie zawsze byłoby niższe od wyliczonego wyłącznie na podstawie polskich okresów ubezpieczenia. Ale uwaga, nie powoduje to utraty prawa do części emerytury w innym kraju, w którym dana osoba pracowała. Taka osoba otrzyma zarówno polską emeryturę, jak i świadczenie cząstkowe z innego kraju, wyliczone tam proporcjonalnie do długości zatrudnienia.[/b] [ramka][b]Przykład[/b] Pani Anna (urodzona przed 1949 r.) po dziesięciu latach pracy w Polsce wyjechała do Włoch, gdzie pracowała przez siedem lat. Następnie wróciła do kraju i tu przepracowała jeszcze dziesięć lat. Jaką emeryturę dostanie? Staż emerytalny konieczny do uzyskania prawa do emerytury w Polsce wynosi 20 lat. Suma okresów przepracowanych przez panią Annę w Polsce wynosi 20 lat. Pani Anna dostanie więc świadczenie obliczane na podstawie polskich okresów ubezpieczeniowych. Oprócz tego będzie miała prawo do proporcjonalnego świadczenia z Włoch (w proporcji 7/27 - patrz. niżej).[/ramka] [srodtytul]Zasada proporcjonalności[/srodtytul] W sytuacji, gdy pracownik nie ma wystarczającego okresu ubezpieczenia do nabycia prawa do emerytury w którymkolwiek państwie, sumuje się okresy ubezpieczenia za granicą. Przyszła emerytura będzie się składać z tylu części, w ilu krajach pracował on przez dłużej niż rok. Każdy z krajów, w których pracował, wyliczy pracownikowi przysługującą mu kwotę teoretyczną, zgodnie z obowiązującym tam prawem i stawkami. Jak? Po zsumowaniu całkowitego czas pracy zainteresowanego (okres pracy w tym kraju, a także we wszystkich innych) powstanie tzw. kwota teoretyczna, która następnie zostanie podzielona w takiej proporcji, w jakiej długość okresu w danym państwie pozostaje w proporcji do okresów podlegania ubezpieczeniom we wszystkich pozostałych państwach. [ramka][b]Przykład[/b] Pan Andrzej pracował: 10 lat w Polsce, 7 lat w Wielkiej Brytanii, 5 lat w Belgii i 3 lata w Holandii. Całkowity staż ubezpieczeniowy to 25 lata (10+7+5+3). Pan Andrzej ma prawo do emerytury za każdy przepracowany okres. Każde z wymienionych państw (odpowiednie instytucje ubezpieczeniowe) ustali na podstawie własnego ustawodawstwa teoretyczną kwotę emerytury za zsumowane okresy ubezpieczenia, a następnie przyzna emeryturę częściową- proporcjonalną do faktycznego okresu ubezpieczenia na terytorium danego państwa, tj. Polska 10/25, Wielka Brytania 7/25, Belgia 5/25 i Holandia 3/25.[/ramka] [srodtytul]Gdzie złożyć wniosek o emeryturę[/srodtytul] Wniosek o przyznanie emerytury należy złożyć w miejscu zamieszkania. W Polsce będzie to – w zależności od tego gdzie była ubezpieczona osoba zainteresowana (oddział ZUS, KRUS) właściwy do miejsca zamieszkania. Przy załatwianiu formalności stosuje się unijne formularze z serii E-200. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające polskie okresy ubezpieczenia oraz zagraniczne okresy ubezpieczenia. W przypadku braku tych ostatnich należy podać informacje dotyczące zagranicznej instytucji, w której byliśmy ubezpieczeni oraz numer zagranicznego ubezpieczenia lub nazwy i adresy pracodawców. Złożenie wniosku o przyznanie emerytury we właściwej instytucji w kraju zamieszkania uruchamia proces rozpatrywania go we wszystkich państwach UE w których pracowaliśmy lub mieszkaliśmy (np. w Danii i Szwecji okres zamieszkania wlicza się do stażu emerytalnego). Narodowy Fundusz Emerytalny (Rijksdienst voor Pensioenen) zarządza oficjalnym systemem ubezpieczeń emerytalnych w Belgii. Urząd ten posiada dział „konwencji międzynarodowych” przeznaczony dla świadczeniobiorców, którzy pracowali w co najmniej dwóch krajach. W sumie istnieją 4 systemy emerytalne: systemy dla pracowników, system dla osób pracujących na własny rachunek, system dla pracowników sektora publicznego oraz system dla byłych pracowników zatrudnionych w koloniach i/lub w państwie poza UE. Istnieje górne ograniczenie emerytur determinowane przebiegiem kariery zawodowej, wynagrodzeniem oraz sytuacją rodzinną. Emerytury dzielą się na emerytury rodzinne oraz emerytury dla osób samotnych. Funkcjonuje także system emerytalny dla osób, których małżonek zmarł. Istnieje system dla małżonków żyjących w separacji/rozwiedzionych. Ponadto, działa system dla pracowników trans-granicznych oraz sezonowych. Istnieją także systemy szczególne dla górników, marynarzy, pilotów i dziennikarzy. Kwota emerytury zależy od systemu. Możesz także być uprawniony do emerytury z kilku programów. Zatrudnienie krótkoterminowe nie daje uprawnień emerytalnych. Może się zdarzyć, że jeżeli przybyłeś do Belgii by pracować przez krótki okres, prawa emerytalne narosłe w tym okresie nie będą brane pod uwagę, ponieważ ich kwota uzyskanych składek będzie zbyt niska, by zostały one uznane międzynarodowo. Wiek emerytalny dla mężczyzn oraz kobiet wynosi 65 lat. Liczba przepracowanych lat uprawniających do pełnej emerytury wynosi 45 lat. Istnieje możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę w wieku 60 lat, jeśli kariera zawodowa trwała co najmniej 35 lat. Inne systemy emerytalne obejmują: Wcześniejszą emeryturę: ten system składa się z belgijskiego zasiłku dla bezrobotnych uzupełnionego wkładem pracodawcy. O emeryturę wcześniejszą można się ubiegać od wieku 60 lat zgodnie z krajowym Układem Zbiorowym Pracy lub Układem Zbiorowym Pracy obowiązującym w spółce, bądź na skutek reorganizacji. Istnieje podatkowy system oszczędności emerytalnych: roczne składki są objęte ulgą podatkową. Coraz więcej spółek zawiera umowy ubezpieczeń grupowych z komercyjnymi firmami ubezpieczeniowymi, które także mogą obejmować uzupełniające płatności emerytalne. Fundusze ubezpieczeń społecznych także wypłacają uzupełniające emerytury. Pracownicy najemni mogą w dalszym ciągu pracować po ukończeniu 65 roku życia, jeżeli pracodawca wyrazi na to zgodę. Urzędnicy służby cywilnej są zobowiązani do odejścia na emeryturę w uzgodnionym wieku. Osoby pracujące na własny rachunek mogą kontynuować pracę tak długo, jak chcą, nawet po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego. Pracownicy, którzy odejdą na emeryturę, nie mogą zarabiać więcej niż określoną kwotę, zależną od ich statusu, sytuacji rodzinnej, wieku oraz rodzaju przyznanej emerytury. Jeżeli emeryt zarabia więcej, jego emerytura zostanie zmniejszona lub wstrzymana. Wystarczy złożyć jeden wniosek w państwie zamieszkania, nawet jeżeli pracowałeś w wielu innych państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wniosek, na rok przed przewidzianą przepisami datą przejścia na emeryturę, należy złożyć do Narodowego Funduszu Emerytalnego (Rijksdienst voor Pensioenen). Najlepiej złożyć także kopie zaświadczeń o zatrudnieniu. źródło: Eures, Eures Polska, Eurostat, Eurydice, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej 12/17 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze PoprzednieNastępneWiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn wynosi 65 lat, ale pełną emeryturę można otrzymać dopiero po przepracowaniu 45 rząd podnosi wiek emerytalny do 66 lat w 2025 r. oraz 67 lat w 2030 Belgii istnieje kilka systemów emerytalnych. Inne systemy obejmują pracowników, a inne osoby samozatrudnione, pracowników sektora publicznego oraz osoby, które były zatrudnione w belgijskich koloniach lub w państwie spoza UE. Jedna osoba może być objęta kilkoma systemami emerytury przysługują osobom samotnym, a inne małżonkom, wdowom i wdowcom, osobom rozwiedzionym lub żyjącym w którzy ukończyli 60. rok życia, mają możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę po co najmniej 35 latach Friday 2019 - czy to najlepszy dzień do kupowania najlepszych prezentów na gwiazdkę i pod choinkę. Co trzeba wiedzieć, by nie wpaść w pułapkę szaleństwa zakupowego. Po prostu kliknij w ten tekst a poznasz szczegóły!Dla Polaków ważne jest to, że tylko długoterminowe zatrudnienie w Belgii powoduje przyznanie praw emerytalnych. Zaloguj się, aby obserwować tę zawartość Obserwujący 1 Przez olo42, 13 Grudzień 2015 w Życie w Belgii Rekomendowane odpowiedzi olo42 0 Zgłoś ten post Napisano 13 Grudzień 2015 ktoś może podać mi informację na temat emerytury w belgii : po minimum ilu latach pracy przysługuje to świadczenie? Oraz jaka bedzie jej wysokość przy najniższym wynagrodzeniu ? Pozdrawiam 0 Udostępnij tego posta Odnośnik do posta Udostępnij na innych stronach v135pr 61 Zgłoś ten post Napisano 14 Grudzień 2015 ktoś może podać mi informację na temat emerytury w belgii : po minimum ilu latach pracy przysługuje to świadczenie? Oraz jaka bedzie jej wysokość przy najniższym wynagrodzeniu ? Pozdrawiam Jak osiągniesz wiek emerytalny, a nie lata pracy. Tu masz wszystko 0 Udostępnij tego posta Odnośnik do posta Udostępnij na innych stronach Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze Zarejestruj nowe konto Załóż nowe konto. To bardzo proste! Zarejestruj się Zaloguj się Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej. Zaloguj się Zaloguj się, aby obserwować tę zawartość Obserwujący 1 Przejdź do listy tematów Życie w Belgii Od lat kraje skandynawskie są popularnym kierunkiem emigracji zarobkowej, bo oferują wysokie wynagrodzenia i dobre warunki pracy. Nie inaczej jest w przypadku Danii – o pracy w tym kraju krąży wiele pochlebnych opinii. Jednak decydując się na pracę tam, warto poznać zasady rynku pracy, zatrudnienia oraz inne związane z tym kwestie, by móc planować wszystko zupełnie świadomie. Wiele rzeczy w systemie zatrudnienia w Danii różni się od polskich realiów i warunków – między innymi kwestia emerytur. Dowiedz się jak wygląda emerytura w Danii i formalności z nią związane! Emerytura w Danii – czy warto się o nią starać? W Danii można wyróżnić trzy rodzaje świadczeń emerytalnych: emeryturę państwową, emeryturę uzupełniającą (fundusz ten jest opłacany przez pracodawcę) oraz emeryturę indywidualną (opłacaną dobrowolnie i indywidualnie). Wiek emerytalny w Danii Podstawowy system emerytalny (tzw. powszechna emerytura – folkepension,) jest zarządzany przez Duński Urząd Płatniczy (Udbetaling Danmark) oraz władze lokalne. Prawo do uzyskiwania emerytury w Danii zyskują osoby, które ukończyły 65 lat. Jednak do roku 2022 wiek emerytalny zostanie podniesiony do lat 67. Emerytura państwowa w Danii Duńczycy uzyskują prawo do emerytury państwowej po 5 latach mieszkania w Danii między 15. a 65. rokiem życia i opłacaniu składek. Cudzoziemcy, którzy chcą się ubiegać o taką emeryturę, muszą zamieszkiwać w tym kraju minimum 10 lat, z czego ostatnie 5 lat przed emeryturą. Jeśli nie spełniasz tych wymogów nie martw się! Osoby, które mieszkały w Danii przez krótszy okres, otrzymują proporcjonalną część świadczenia. By otrzymać pełną kwotę świadczenia emerytalnego, trzeba zamieszkiwać w Danii 40 lat. Aktualna wysokość pełnej emerytury państwowej to 68 556 koron rocznie (ok. 9 200 euro). Nie jest to satysfakcjonująca kwota, biorąc pod uwagę koszty życia w Danii. Na szczęście większość emerytów korzysta też z dwóch pozostałych filarów emerytalnych. Poza tym, nawet pod uzyskaniu świadczeń można nadal pracować i wiele osób się na to decyduje. Osoby, które nie mogły sobie pozwolić na odłożenie wystarczających kwot na jesień życia, mogą się ubiegać o dodatek emerytalny, który jest wypłacany raz w roku, zaś jego kwota to około 11 000 koron (ok. 1480 euro). Warunkiem jest dochód nie przekraczający 77 700 koron rocznie (ok. 10 300 euro). Emerytura uzupełniająca w Danii Oprócz emerytury państwowej, większość osób pobiera też emeryturę uzupełniającą (ATP – Arbejdsmarkedets Tillægspension), pochodzącą z dodatkowych programów emerytalnych. Przysługuje tym osobom, które pracują więcej niż 9 godzin na tydzień, a jej ostateczna wysokość zależy od kapitału, który uzbierał się przez wszystkie lata pracy. Emerytura ta należy się zarówno obywatelom, jak i obcokrajowcom, którzy między 15. a 65. rokiem życia pracowali w Danii i płacili składki. Emerytura indywidualna w Danii Wielu Duńczyków decyduje się również na prywatne zabezpieczenie emerytalne, odkładając pieniądze na koncie oszczędnościowym lub funduszu emerytalnym. Wysokość takich składek, jak i późniejszej emerytury, jest ustalana już indywidualnie na podstawie umów między ubezpieczonym a firmą ubezpieczającą. Jak wygląda w praktyce przyznawanie emerytury w Danii? Paweł, po przepracowaniu kilkunastu lat w Polsce, postanowił wyjechać do Danii. Znalazł pracę, która mu odpowiadała, i zdecydował się na pozostanie w tym kraju. Łącznie mieszkał w Danii 23 lata przed osiągnięciem wieku emerytalnego (67 lat) i do tego czasu pracował. Otrzyma więc emeryturę wypracowaną w Polsce (proporcjonalną do przepracowanych w ojczyźnie lat, a z uwzględnieniem faktycznego stażu pracy – nie tylko lat przepracowanych w Polsce), państwową emeryturę duńską w wysokości odpowiadającej okresowi jego pobytu w Danii, a także emeryturę uzupełniającą, której kwota zostanie obliczona na podstawie odprowadzonych składek. Jeśli zdecydował się także na opłacanie indywidualnego funduszu emerytalnego, otrzyma również emeryturę indywidualną. Paweł ściągnął do pracy w Danii na kilka lat swojego bratanka, Marka. Marek przepracował w Danii 6 lat i wrócił do Polski. Po osiągnięciu wymaganego wieku emerytalnego, będzie miał prawo do polskiej emerytury (która zostanie obliczona na podstawie całego stażu pracy Marka, również lat spędzonych w Danii), cząstkowej emerytury duńskiej jak i duńskiej emerytury uzupełniającej, jeśli płacił składki w trakcie swojego pobytu za granicą. Łączenie emerytur z różnych krajów Więcej o łączeniu emerytur z różnych krajów w oficjalnym serwisie Unii Europejskiej. Na koniec warto również przypomnieć o tym, że w Danii bardzo duży wpływ na warunki zatrudnienia, a co za tym idzie, warunki urlopów, zwolnień i emerytur, mają ustalenia związków zawodowych, które działają tam bardzo prężnie. Dlatego też po podjęciu pracy w danej firmie, warto zasięgnąć języka w kwestii umów związkowych. Prawa pracownika są w Danii bardzo istotną kwestią, dlatego też są one bardzo zabezpieczone i państwo w żaden sposób nie przymyka oka na nielegalne działania w tej dziedzinie. Wszelkie naruszenia praw pracowniczych można zgłosić do duńskiego odpowiednika Inspekcji Pracy – Arbejdstilsynet. Gotowy do przeprowadzki do Danii? Sprawdź aktualne oferty pracy! Powiązane wpisy Zasiłki i świadczenia socjalne w DaniiKoszty życia w Danii – Poradnik pracy w DaniiPraca i życie w Danii – wywiad z Panem Tomkiem

5 lat pracy w belgii jaka emerytura